Ben kış mevsimiyim, gecelerin efendisi
Güneşi üşütürüm dağların yamacında
Ne hikmete sor beni ne de benden hikmeti
Yolları kapatırım ağaç boyu karımla
Keklikler yürür izini belli etmeden karda
Bir nasırlı el seyreder camlardan ruhumu
Gri renkli bulutlarım var her sokağın başında
Üzerimde duman gözlü kurtların mağrurluğu
Fırtına olurum toprağa bazen bir kale
Çığ olur düşerim evlerin bacasından
Can vermek içindir sunduğum bade
İşçisiyim sokağın kirlerini arındıran
Suda cam gibiyim, gökyüzünde bir fener
Ayazım yazgımdır, gücüm beyazdan nefer
Ulurken çakallar puslu havanın ortasında
Kimine yuvayım kimine bir bahtı kara
Dostluğuma razı olmasa da hain Martılar
Kömür gözlü çocuklar gülecek yüzüme
Korkumla yağacak su taşıyan bulutlar
Kardan adam canlanacak beni her gördüğünde
Ben kış mevsimiyim, üşüyen ellerin faili
Haberler benden bahseder cellatlar düşman bana
Vursa da boynumu dostumun katili
Doğarım ansızın bir gecenin şafağında
. Necati İLMEN