Fani dünyaya daldık, ahireti unuttuk
Seller önünde akan çörçöp misali olduk
Edilen onca zulme pekte seyirci kaldık
Aksa’nın karşısında aciz ve zelil durduk
Ses kesildi, takat yok kıpraşmıyor parmağım
Kuru sloganlarsa inan tek dayanağım
Buğzetmekten kurudu, hem kalbim hem dudağım
Müntakim olan sensin, başka yok sığınağım
Acze düştük Ey Rahman çakallar karşısında
İzzet, iffet ezildi küffarın sultasında
Kuru slogan seçtik zalimler çarşısında
Elbet ümit kesilmez Rahmetin kapısında
Gülpınarî bekleme bahane arkasında
Çalış, didin durmadan küffarın karşısında
Karanlığa bir mum yak gecenin ortasında
Elbet güneş doğacak seherin sonrasında