“Kalp kırmak Kâbe yıkmak gibidir.” der efendimiz (s.a.v). Bu sebeptendir ki insanın kıblesi gönlüdür aslında.
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Kalp, Allahü Teâlâ’nın komşusudur. Allahü Teâlâ’ya kalbin yakın olduğu kadar hiçbir şey yakın değildir. Mümin olsun, asi olsun, hiçbir insanın kalbini incitmemelidir. Çünkü asi olan komşuyu da korumak lazımdır. Sakınınız, sakınınız, kalp kırmaktan pek sakınınız! Allahü Teâlâ’yı en ziyade inciten küfürden sonra, kalb kırmak gibi büyük günah yoktur. Çünkü Allahü Teâlâ’ya ulaşan şeylerin en yakın olanı kalptir. İnsanların hepsi, Allahü Teâlâ’nın köleleridir. Herhangi bir kimsenin kölesi dövülür, incitilirse, onun efendisi elbette gücenir. Her şeyin biricik Maliki, sahibi olan efendinin şanını, büyüklüğünü düşünmelidir. Onun mahlûkları, ancak izin verdiği, emir eylediği kadar kullanılabilir. İzni ile kullanmak, onları incitmek olmaz. Hatta onun emrini yapmak olur. (C.3, m.45)
Neden kırar insan bir diğerini… Hangi sebeptir bir kalp kırmayı haklı çıkaran. Düşünce farklılıkları mı? Yaşam tarzındaki ince ayrım farkları mı? Eve geç gelmek ya da geç uyumak mı? Ya da ne bileyim hoşumuza gitmeyen bir sözcük mü? Bir kitap içeriği ya da bir konunun ana fikri mi…
Neden kırar, insan bir diğerini. Gece yatağa uyanıp gözlerimizi kapadığımızda sabah uyanacağımızın garantisi var mıdır sizce? Ve en son kırdığımız insanı görmeme ihtimalimiz ne kadar yüksektir hiç düşündünüz mü?
Hangi sebep iki damla gözyaşından daha önemlidir. Hayat iki damla gözyaşı kadar kısayken.
Bırakalım herkes farklı düşünsün farklı yaşasın. Biz duruşumuzu belirleyip kalbimizde merhamet çoğaltalım.
Neden kırar bir insan diğerini. Böylesine ortakken acılarımız. Ya da kırdıktan sonra, nasıl huzurla yastığa başını koyar? Vicdanı hiç sızlamaz mı? Düğümlenmez mi boğazı yemeğini yudumlarken?
Kırdığınız kalbi ALLAH seviyorsa vay o zaman halinize. Kalp kırmaktan korkan insanları sevin. Onlardan size zarar gelmez.
Kalp kırınca kendini kirlenmiş hisseden insanlara değer verin.
Kalp kırmaktan haya edin. Eğer kırdıysanız hiç vakit kaybetmeden gönül almayı bilin. Zira yıktığın gönüller, gerek dünya da gerekse ahirette bazen ayağına takılan bir taş, bazen yüzüne vurulan bir tokat olarak size geri dönecektir. Çünkü perişan ettiğiniz gönlün bir ahı tüm cihanı alt üst etmeye yeterde artar bile.
Dün kırdığınız kalbin bugün öldüğünü duysanız, “ama ben haklıydım” tesellisi avutacak mı sizi?
Yarın çok geç olmadan , vicdanınızla bir istişare yapın. Kırdığınızı düşündüklerinizi masaya yatırın. Kucak dolusu gönlünüzü onlara açın ve gönüllerini alın. Yıktıklarını yeniden inşa etmek için geç değil. Nefes aldığımız sürece…
Sevgiyle kalın. “hoş” ça kalın..