Hayat-ı İçtimâiye de yani toplum hayatımızda hayırlı bir iş ile karşılaştığımız vakit yahut aç iken karnımız doyurulduğunda, işsiz iken bize iş bulunduğunda bize yardımcı olan kula mı teşekkür etmeliyiz?
Yoksa Allah’a mı hamd etmemiz gerekir?
Allah’a hamd yani teşekkür etmek kulluk borcudur. Allah-u Teâlâ’nın hamd eden kuldan razı olması, büyük bir lûtuf ve ihsandır…
Hepimizin bildiği gibi “Allah Rızası” her şeyden üstündür. Cenab-ı Hak razı olduğu kulunu başıboş bırakmaz ve onu azaba terk etmez…
Burada önemli olan Allah’ı razı etmektir. O razı olduktan sonra kullarını da razı eder. Değil mi?
Bu durumda, bizim için iyi olan bir şey ile karşılaştığımız zaman “teşekkür ederim, sağol” gibi sözcükler yerine “Allah Senden Razı Olsun” diye karşılık vermek daha güzel olmaz mı?
Hem böylece karşı tarafın da Allah rızasını kazanmasına vesile olmuş olmuyor muyuz?
Ebû Hureyre’den (r.a) rivayet edildiğine göre Rasul-i Ekrem (s.a.v) şöyle buyuruyor; “Allah’a hamd ile başlanmayan önemli her iş, bereketsizdir.”
Bu rivayete göre dünyevi ve uhrevi her türlü işe başlamadan önce bir “Bismillah” diyerek Allah’ı anmak bizim lehimizedir…
Burada en önemli husus Allah’a karşı samimi olmaktır… Asıl maksadın onun rızasını kazanmak şuuru olmalıdır.
İşte bu hepimizin sorunu bazen sırf Dünya’da ki işlerimiz rast gitsin diye çalmadığımız kul kapısı kalmıyor.
İşimiz hallolduğunda teşekkürü Allah ile aramızda ki aracıya ediyoruz. Cenab-ı Hak her işte bize kendini hatırlatıyor.
Bakın Yüce Allah Kur-an’ı kerimde ne diyor;
“Olur ki, bir şeyden hoşlanmazsınız ama, o sizin için hayırlıdır. Ve olur ki bir şeyi (de) seversiniz, hâlbuki o sizin için bir şerdir. Allah ise (sizin için hayır olanı) bilir de siz bilmezsiniz.” (Bakara-216)
Eğer ki hem bu Dünya’da hem de Âhiret de hayırlı bir ömür sürdürmek istiyorsak Allah’ı unutmamalıyız.
Sonu iyi olan işlerde “Elhamdülillah” demeyi hayatımızın bir parçası yapmalıyız. Sonu olumsuz da olsa nasip değilmiş diyerek şikayet etmeden ,sabredip Allah’a yönelmeliyiz…
Bâkî muhabbetle…