Tarih; 25 Ağustos 2014, yer; Üsküdar Selimiye Kışlasındaki Büyük Selimiye Camisi. Cemaat ikindi namazını kılmak için beklerken, “Yaşayan İnsan Hazinemiz”, bestekâr, mevlidhan, Türk Sanat ve Türk Tasavvuf Müziği’nin zirve isimlerinden pırlanta sesli Amir Ateş, kametten önce aşağıdaki rübaiyi okudu:
“Bir yol bilirim; Adem’e, Havva’ya gider. Bir yol bilirim; gizlice sevdaya gider. Bir yol ki, ömür bahçelerinden geçerek Yaşlarla, figânlarla musallaya gider!”
Arkasından o güzel sesiyle kamet getirdi. Bu rübai, Bekir Sıtkı Erdoğan’a aitti. Amir Ateş, onlarca güftesini bestelediği Bekir Sıtkı Erdoğan’ın cenaze namazını kıldırmadan önce dostuna veda olarak bu rübaiyi gözyaşlarını içine akıtarak okudu.
O gün ikindi namazında saf tutanlar arasında yazar, gönül adamı Prof. Dr. İskender Pala, vefanın ikiz kardeşi Beşir Ayvazoğlu, “Gözlerin İstanbul Oluyor” diyen kelimelerin gür sesi Yavuz Bülent Bakiler, yazar Mehmet Nuri Yardım, edebiyat dünyamızın sessiz ve üretken yazarı rahmetli Sadettin Kaplan da vardı.
Bekir Sıtkı Erdoğan, 24 Ağustos 2014’te, tedavi gördüğü GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesi’nde 88 yaşında hayatını kaybetmişti. Harbiyeli Şair Bekir Sıtkı Erdoğan için ikindi vakti Büyük Selimiye Camisi’nde askeri tören düzenlendi. Törende, Erdoğan’ın kızı Sahil Dural ile torunu Alper Erdoğan cami avlusunda taziyeleri kabul etti.
Cenaze namazının ardından, Erdoğan’ın Türk bayrağına sarılı tabutu, tören mangası tarafından omuzlara alınarak top arabasına taşındı. Erdoğan’ın cenazesi, vasiyeti üzerine memleketi Karaman’a gönderildi.
Bekir Sıtkı Erdoğan’ın memleketindeki cenaze namazı 26 Ağustos 2014 Salı günü, Aktekke Kent Meydanı’nda kılındı. Aktekke, Mevlâna Celâleddin Rumî’nin annesi Mümine Hatun’un ve kardeşi Alaaddin’in mezarının bulunduğu camidir. Mader-i Mevlâna Camii olarak bilinir.
Arif Nihat Asya “Karaman” adlı rübaisinde Aktekke için şöyle der:
“Benzer rengiyle Kubbe-i Hadrâ’ya:
Derler “Karaman” bu yemyeşil dünyâya…
Her yolcu sükût…Her nefes, sessizce,
Bir Fâtiha’dır Mâder-i Mevlânâ’ya. “
BEKİR SITKI ERDOĞAN
8 Aralık 1926 tarihinde Karaman’da Mansurdede Mahallesi, Göncü Sokak’taki kerpiç bir evde doğdu. Babası Hafız Yahyâ Efendi, annesi Adviye Hanım’dı. 10 yaşında babasını kaybetti. Gazi Mektebi’nde ilkokula başladı. İlk şiirini, ilkokul üçüncü sınıfta Yerli Malı Haftası münasebetiyle kaleme aldı. Şiiri; “Hiç durmadan tütüyor fabrika bacaları/ Çıkarıyor en güzel, en sağlam yerli malı” dizeleriyle başlıyordu.
İlkokulu 1938 yılında bitirdi. Şiir sevgisi, dayısından dinlediği âşık tarzı şiirler sayesinde başladı. Karaman Orta Mektebi’nden 1942’de mezun oldu.
Öğretmenlik ideali ile Adana’daki öğretmen okuluna gitmek istedi. İmtihânlar için gün sayarken sıtmaya yakalandı ve sayıklamalar içinde bir buçuk ay yattı. Öğretmen okuluna giriş sınavlarını kaçırdı. O yıllarda Karaman’da sadece orta mektep vardı. Bu sırada Kuleli Askerî Lisesi Konya’ya taşınmıştı. Son gününde yetişerek, sınava girdi ve kazandı. Şair Ümit Yaşar OĞUZCAN ile sınıf arkadaşı oldu.
İlk şiiri 1944 yılında “İstanbul” dergisinde yayımlandı. Şiirleri sonraki yıllarda “Çınaraltı”, “Yedigün”, “Şadırvan”, “Türk Yurdu”, “Kubbealtı Akademi Mecmuası”, “Hisar” (rübâîleri), “Çağrı”, “Türk Ocağı”, “Millî Kültür ve Türk Edebiyatı” (sürekli) dergilerinde yer aldı.
1946’da Kara Harp Okulu’na katıldı. 1948 yılında mezun olup, 1949 yılında “teğmen” olarak yine aynı okulun o sene konulan üçüncü sınıfını okudu.
Okulu bitirdiği 1949 yılında Şadırvan Dergisi’nde “Binbirinci Gece” diğer adıyla “Hancı” şiiri ile dikkatleri üzerine çekti. Daha sonra Çağrı ve Hisar dergilerinde şiirleri peş peşe yayınlandı. 1949’da “Bir Yağmur Başladı” isimli şiir kitabı yayımlandı.
Aynı yıl Karaman’da Ağalar Ailesinden Zeliha Hanım’la evlendi. 1950’de oğlu Yahya Gündüz, 1955 yılında kızı Sahil dünyaya geldi.
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih- Coğrafya Fakültesi Türkoloji (Türk Dili ve Edebiyatı) Bölümü’ne kayıt yaptırdı. 1957 yılında mezun oldu.
Tek isteği edebiyat öğretmenliği yapmaktı. Öyle de oldu. Deniz Astsubay Hazırlama Okulu’nda çalışmaya başladı. 1962 yılında “binbaşı” rütbesine terfi ederek, Heybeliada Deniz Harp Okulu edebiyat öğretmenliğine tayin oldu. Bu görevini kıdemli albaylığının ikinci yılına kadar sürdürdü.
Ayrıca, İstanbul Atatürk Kız Lisesi, Site ve Marmara kolejlerinde geçici görevle edebiyat dersleri okuttu. “Marya” ve “Kışlada Bahar” şiirleriyle ünlendi.
1965’te “Deniz Harp Okulu Marşı” eseri birincilik kazandı. Aynı yıl “Dostlar Başına” adlı bir şiir kitabı büyük ilgi gördü.
1973’te Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı tarafından açılan “50. Yıl Marşı Güfte Yarışması”nda birinci oldu. “Müjdeler var yurdumun toprağına taşına” mısralarıyla başlayan “50. Yıl Marşı”, Necil Kâzım Akses tarafından bestelendi.
1974 yılında emekliye ayrıldı. Emekli olduğu yıl Kadıköy Özel Marmara Koleji’nde, ertesi yıl Moran Lisesi’nde birer yıl öğretmenlik yaptı. 1979-1980 öğretim yılında İstanbul Özel Alman Lisesi’ne davet edildi.
1981’de Atatürk’ün yüzüncü doğum yılı nedeniyle açılan “100. Yıl Marşı” ve 1998’de “75. Yıl Marşı” eserleri ile birincilik ödülleri kazandı.
İstanbul Özel Alman Lisesi’nde 12 yıl öğretmenlik yaptı. 1991 yılında meslek hayatını noktaladı. Edebiyatın dışında resim ve hüsn-ü hat ile de uğraştı. Saz çalıyor, ney üflüyordu.
1993 yılında seçme şiirleri, İstanbul Özel Alman Lisesi tarafından 125. kuruluş yılı etkinlikleri arasında, Almanca çevirileri ile birlikte yayımlandı. Türk edebiyatına katkısı sebebiyle 2000 yılında Fırat Üniversitesi’nce kendisine “fahrî doktorluk” ünvanı verildi.
28 Haziran 2011 tarihinde eşi Zeliha Hanım’ı kaybetti. 10 Temmuz 2012 yılında da deniz makine subaylığından (deniz binbaşı) emekli oğlu Yahya Gündüz’ü kaybetmenin acısını yaşadı. Ailesinden geride resim-iş öğretmenliğinden emekli olan kızı Sahil ve torunları Ebru, Tûba ve Alper kaldı.
Bekir Sıtkı Erdoğan, geçen yıl vefatının 10. yılı münasebetiyle Karaman’da rahmetle anıldı ve edebiyat dünyamıza bir güzel haber duyuruldu. Şairimizin “Sabır Sarmaşıkları” ve “Gönüller Kavşağı” isimli iki eseri ilk kez basıldı.
Saray Holding SE-K-A SAR Vakfı, Kartap’ın önerisiyle bu iki kitabın okura ulaşmasında öncülük yaptı. Bunda Saray Holding Yönetim Kurulu Başkanı Sami Özdağ’ın Bekir Sıtkı Erdoğan sevgisinin payı büyüktür. Sami Özdağ, için Yunus Emre, Niyazî Mısrî ve Bekir Sıtkı Erdoğan denilince akan sular durur.
Erdoğan, “Son Dilek”ini vasiyet olarak bıraktı:
“Hiç var mı ecelden kaçan etrafa bakın?/Geldikçe yakınlaşmada, gittikçe yakın…/Ey yolcu! Bu taş ümidimin son kapısı,/Bir Fâtihacık üflemeden geçme sakın!”
Şairler, yazarlar, ressamlar ve sanat insanları; dünyamızın aydınlık yüzleri, yaşam kıvancımızı arttıran kişiler…
Bekir Sıtkı Erdoğan, şiir pınarları akıtan bir kaynaktı. Şiirleri kıyamete kadar kalır mı? Bir okuyanı olur mu? Sönmek üzere olan köz yediden alazlanır mı?
Bekir Sıtkı Erdoğan, şiir denizlerinden bir yelkenlinin sadeliği ve sessizliği içinde kayıp giden bir şair. Bir kibar adam, zerafet timsali, her daim tebessüm halinde bir yüz.
Kendisini bir kez gördüm, şairlerin kıymetini bilmediğim yaştaydım. Sevimli bir adamdı ve kendisine baktığımı fark edince gülümsedi. Allah rahmet eylesin.
