En son ne zaman kendin için bir şeyler yaptın? Geçen ay? Geçen sene? Ya da çok daha önce? Belki de hiç… Etrafını mutlu etmek için harcadığın enerjini, ne zaman kendin için harcamaya başlayacaksın? Aslında ihtiyacın olan her şeye sahipsin ama sen kendini önemsemiyorsun. Herkesi mutlu etmeye yetecek kadar büyük bir kalbin var ama sen bunu kendin için kullanmıyorsun.
Kendine ne kadar ihtiyacın olduğunu farkında mısın? Başkaları için verdiğin mücadelelerden kendini mahrum bırakma. Etrafındaki insanlar için harcadığın gönül zenginliğini biraz da kendin için harca.
Hep başkaları için yaşamış insanların en büyük pişmanlıkları, geriye dönüp baktıklarında kendileri için bir şey yapmamış olmalarıdır. Eğer sende bu pişmanlığı yaşamamak istiyorsan; bugün hayatının hiç kimseye bağlı olmadan yaşayacağın ilk günü olsun. Kendin için savaş, kendin için yaralan hatta kendin için kaybet. Kendin için, kendinle yola çık. Bir gün yaşlandığında bugünler aklına gelip “ kendim için yaptım “ demenin huzurunu yaşamak varken “ hep başkaları için yaşamışım” demenin üzüntüsünü yaşamaya ne gerek var ki?
Unutma kendini ihmal ettiğin müddetçe başkalarını mutlu etsen bile kendin mutlu olamayacaksın. İnsanın en büyük yanlışlarından birisi de, kendine değer vermeyip başkalarından değer görmeyi beklemesidir. Sen kendini önemsemiyorsan, başkaları da seni önemsemeyecektir.. Bu yüzden sıralamada öncelik senin. Her şeye sahip olamayabilirsin, ama mutlu ve huzurlu bir yaşama sahip olmak istiyorsan eğer, kendinle barış, kendini sev ve mutlu et. Çünkü hayatı boyunca kendini sevmiş, kendine değer vermiş insanların kimseye muhtaç olduğunu görmedim.
Başka insanlar için yaptıklarının yarısını kendin için yaptığın gün, hiç kimseye ihtiyacın olmadığını anlayacaksın.
İnsanların artık seni mutlu etmesini bekleme, kendini hayatın güzelliklerini yakalamaya ada. Etrafındaki boş ve samimiyetsiz insanlarla vakit geçireceğine ya da sevgine layık olmayan insanları sevindirmeye devam edeceğine; bir sokak hayvanını doyurmanın mutluluğunu yaşa. Başını secdeye koymanın huzurunu yaşa. Ufak bir çocuğa şeker verirken, onun yüzündeki gülümsemeyi izlemenin verdiği harika tadı yaşa. İnan bana böyle yaşadığında mutlu olmak için kimseye ihtiyacın olmadığını göreceksin. Sen kendine yetersin.
Kendi denizini keşfetmek için, kendine bir kahve ısmarlamak için, seyahat edip özgürleşmek için sadece sen lazımsın. Sana sen lazımsın.
Bencillik mi diye düşünme. Geriye dönüp yaptığın fedakârlıklara, çaldığın zamanına bak. Peki sonuç? “ Yapmasaydın! “ diye duyduğun tokattan daha ağır gelen bir cevap… Evet, tam da bu yüzden şimdi sıra sende… ÖLÜM VAR. Ve sana emanet edilen bir can var. Canına acı… Emanetine sahip çık.
Yarın çok geç olmadan bugünden itibaren kendin için yaşa. Uyandığın her sabah senin için yeni bir umut. Aldığın her nefes senin için yeni bir şans. Attığın her adım ise yeni başlangıcın olsun. Hayatında sahip olduğun güzelliklere ve kendine sahip çık. Kendine bunu borçlusun.
Kendine en sevdiğin çiçeği yolla bugün. Üzerine bir not: “ CANIM kendim seni çok ihmal ettim biliyorum, özrümü kabul et lütfen. Yepyeni başlangıçlara merhaba. Sen değerlisin. Çünkü sen insanca yaşamaya özen gösterensin…
Sağlıkla kalın. “HOŞ” ça kalın.
Çok doğru söylemişsiniz şöyle bir düşünüyorum da acaba kendim için en son ne zaman birşey yaptım diye ? İnsan en çok aslında kendine zaman ayırmalı. En çok da kendini sevmeli…